ايراد اول چگونه در اقيانوس هايي به آن وسعت تعدادي از مواد شانس پيدا کردند که به هم متصل شوند؟

ايراد دوم مگر زمين به گفته ي داروينيست ها تکه ي جدا شده از خورشيد نيست چگونه اقيانوس هاي پر آب در آن تشکيل شدند؟

مجله علمي Answers، در اين زمينه به آزمايش معروف ميلر- اوري که ادعا مي کند تصادفي بودن خلقت را ثابت مي کند، اشاره کرده و نقيضه هايي براي آن ذکر کرده است.

اين مجله مي نويسد: يکي از آزمايشاتي که در اين زمينه انجام گرفته و توجهات زيادي را نيز به خود معطوف کرد، آزمايش معروف ميلر- اوري است.

در اين آزمايش، ميلر قصد داشت يکي از مولکولهاي آلي اوليه حيات (اسيدهاي آمينه) را با فرآيندهاي طبيعي خلق کند. به اين منظور، وي مواد شيميايي لازم را به طور خالص تهيه و طي مراحل متعدد، واکنش هاي شيميايي را در آنها القا نمود.

همچنين وي پيش فرض هاي متعددي از جمله وجود محيط کاهشي (در برابر محيط اکسايشي فعلي) و... را نيز در نظر گرفت. به منظور وارد نمودن انرژي لازم براي واکنش ها که عمدتاً انرژيخواه بودند، از جرقه هاي الکتريکي (به عنوان جايگزين رعد و برق در زمين اوليه) استفاده کرد.

ميلر پس از هر مرحله از آزمايشات، ترکيبات مورد نظر خود را از ناخالصي هاي موجود جدا مي کرد تا براي مرحله بعد، مواد خالصي در اختيار داشته باشد. پس از انجام کليه اين مراحل وي توانست نوعي اسيد آمينه را به طور خالص توليد نمايد.

اما چه ايرادهايي بر کار ميلر وارد است؟

1- ميلر از کجا مي دانست که جو اوليه زمين داراي محيط کاهشي و نه اکسايشي است؟

2- آيا اسيد آمينه هاي توليد شده از لحاظ جهت يابي فضايي (راست يا چپ گرد بودن) دقيقاً هماني بود که براي وجود حيات لازم است؟

3- تا به امروز همه انواع حيات با وجود مولکول اطلاعاتي (DNA يا RNA) تعريف شده است. حال چگونه مي توان بوجود آمدن حيات از مولکولي که فاقط اين خاصيت است را توجيه کرد؟

4- احتمال بوجود آمدن يک مولکول پروتئين از پشت هم قرار گرفتن تصادفي اسيدهاي آمينه بسيار پائين است (بنا بر برخي احتمالات برابر با 4.9 x 10-191). اتفاقي با ااين احتمال پائين چگونه به وجود آمده است؟

5- و در نهايت مهمترين انتقاد وارده: با توجه به اينکه ميلر به شکل آگاهانه مواد لازم را انتخاب و به ترتيب مورد نظر آنها را ترکيب کرد و در پايان هر مرحله، ترکيبات مورد نظر خود را تخليص نمود، آيا آزمايش ميلر خود يک خلق هوشمندانه (intelligent design) نيست؟

چند جهش بزرگ بايد رخ بدهد که يک سوسمار نخستين به يک يک دايناسور بزرگ تبديل شود؟

چگونه گونه ي شاه سوسمار در طي چند جهش به پرندگاني تبديل مي شوند که توانايي پرواز دارند؟

در مرود پترو داکتيل اگر يک گونه از شاه سوسمار در اثر جهش داراي بال مي شد در آميزش با هم نسلان خود در نسل هاي بعدي اين صفت خود را از دست مي داد يا در هر نسل کمرنگ مي شد!

اگر هم صفت بال اکتسابي بود(بر طبق نظريه ي لامارک)به نسلهاي بعدي منتقل نمي شد!

اگر هم به فرض محال به نسل هاي بعدي مي رفت چگونه پرنده و پتروداکيل ياد گرفتند که بايد پرواز کنند؟

لحظه اي بي انديشيم در اولين ماجرا جويي يک پرنده و پتروداکتيل براي پرواز آن گونه از بين مي رفتد چون از قبل پرواز کردن بلد نبود درست مانند خلباني که بدون آموزش سوار هواپيما مي شود!

نکته ي دوم-ممکن است عده اي در برابر اين تکامل تدريجي را مطرح کنند در اين صورت بايد اين پرسش را کرد که چرا گوريل ها به موجودات باهوش مثل انسان تبديل نمي شوند؟

و يا مارمولک ها مثل اجداد خود که به پتروداکتيل تبديل شده اند بال در نمي آورند؟

چرا امروزه حلقه ي حدواسطي بين خزندگان و پرندگان وجود ندارد؟

در برخي ديگر از ادعاهاي داروينيست ها مطرح مي شود که تعدادي از قبايل ميمون ها بعدا روي دوپا حرکت کردند از چوبها به عنوان اسلحه استفاده کردند و براي خود در نواحي سرد پوشش ايجاد کردند

سوالاتي که در اين ميان پيش مي آيد اين هست که چرا ميمون هاي امروزي از چوب و آتش و پوشش استفاده نمي کنند؟ميمون ها پس از جهش انسان فرصت کافي را نداشته اند؟

و آيا همه ي اجداد هومو ارکتوس ها تکامل يافتند و هيچ هومو ارکتوس تکامل نيافته اي باقي نمانده است؟

پس چرا همه ي ميمون ها تکامل نيافتند؟

مساله ي بعدي شکل ژن هاي انسان ر مرد xy و در زنان xx است ولي در ميمون کاملا برعکس اين موضوع و شکل اسپرم ميمون نيز با انسان بسيار تفاوت دارد؟

اگر ميمون نزديکترين گونه به انسان است پس چرا اينقدر تفاوت بين دوگونه وجود دارد؟